Aby stworzyć dobrą ikonę, ikonograf musi stosować się do starożytnych technik znanych od czasów bizantyjskich.
W dawnych czasach tradycyjnym tłem ikon było złocenie wykonane ze złotych lub srebrnych listków. Ponieważ złoto było drogie, malarze ikon często używali prostych jasnych farb, które były tanie i wykonane z naturalnych składników. Do dekoracji używane jest także białe złoto, platyna, srebro, a jako tańsze zamienniki również stopy metali nieżelaznych. Podkład pod ikonę, czyli grunt, wykonuje się z kleju ze skór królika i kredy, nakłada się tradycyjnie 12 warstw, które następnie trzeba wyszlifować.
Ikony wykonywane są z niezwykłą precyzją
Ikony to obrazy religijne namalowane na drewnianych panelach, zwykle wykonanych z drewna lipowego lub sosnowego. Ich produkcja to długi i złożony proces. Na panel nakładana jest warstwa płótna lnianego nasączonego klejem, a podłoże to kreda zmieszana z klejem. Na tkaninę nakłada się do dziesięciu warstw zaprawy. Zarys kompozycji jest wyryty na zaprawie, często oparty na podręczniku malowania ikon. W celu przygotowania farb temperowych pigmenty mineralne miesza się z wodą i żółtkiem jaja. Popularne minerały to cynober dla czerwieni, ochra, czyli tlenek żelaza, dla żółci i lapis-lazuli dla błękitu. Naturalne minerały nadają barwom przejrzystość, która jest kluczem do stworzenia efektu świetlistości ikon.
Jasne i ciemne odcienie o różnej grubości nakładane są jedna na drugą, warstwa po warstwie. Białe podłoże odbija światło padające na jego powierzchnię z powrotem przez półprzezroczystą temperę. Efektem jest wewnętrzne światło promieniujące z ikony. Po zakończeniu malowania ikona jest lakierowana gotowanym olejem lnianym olifa z żywicą. Można również użyć szelaku lub werniksu. Lakier chroni ikonę przed zarysowaniami i nadaje kolorom głębszego odcienia.
Sztuki wykonywania i renowacji ikony możesz nauczyć się na warsztatach. Po wielu latach w kościele opalanym drewnem lub oświetlonym świecami lakier staje się bardzo ciemny i zasłania obraz. Konserwator musi wtedy usunąć werniks i wyczyścić ikonę, aby znów pokazać jej piękno i precyzję wykonania.